تاتامت (اهریمن بزرگ)

تاتامت (اهریمن بزرگ)

عناوین: اژدها، اهریمن بزرگ، جانور

جنسیت: مذکر

خویشاوندی: خودش

وابستگی: آنو (خالق)

وضعیت: از میان رفته

حضورها: دیابلو 3 (تنها اشاره شده است)، کتاب کین

"آن موجود حاصل جمع تمام هفت شیطانی است که در یک بدن جای داشتند. افسانه ای باستانی از اژدهایی عظیم الجثه به نام تاتامت که تجسم اصلی پلیدی ها بود، وجود دارد که تنها برای عده ای اندک شناخته شده است. افسانه می گوید که او در طول نبردی حماسی با آنو تکه تکه شد که در پی آن قلمروهای جهنم سوزان از بقایایش به وجود آمد."

- توصیف تیرااِل (فرشته ی عدالت) از تاتامت

تاتامت دومین موجودی بود که در طی آفرینش به وجود آمد. او که همتای آنو بود، آفرینش و مرگش به پیدایش قلمروهای جهنم سوزان منجر شد.

زندگی نامه:

خاستگاه

طبق اسطوره های گوناگون، آنو اولین و برای مدت زمانی تنهاترین موجود در هستی بود. او در پی دست یافتن به پاکی مطلق، تمام پلیدی ها را از خودش به دور انداخت. با این حال این عناصر نمی توانستند در وضعیتی جدا از هم وجود داشته باشند و به هم آمیختند تا موجودی جدید  – تاتامت-  را بیافرینند. اژدهایی هفت سر که سیمای تمام پلیدی ها بود. با اینکه آن دو موجود جدای از هم بودند، اما آنو و تاتامت درون مرواریدی که آنها را در بر گرفته بود، محصور بودند. آنها در نبردی بی پایان به مدت عصرهایی بی شمار با یکدیگر به ستیزه پرداختند. هیچ کدام نمی توانست بر دیگری برتری یابد و کار او را تمام کند، پس از هزاره ای ستیز، آنها در حالی که نیروهایشان به انتها رسیده بود، آخرین ضربه هایشان را رها کردند. نتیجه ی برخورد روشنایی و تاریکی آن قدر مهیب و وسیع بود که باعث به وجود آمدن جهان و کشته شدن هر دوی آنها شد.

پوست سوخته و سیاه شده ­ی تاتامت، مارپیچ وار به سطح پایین تر تاریکیِ هستی حرکت کرد. از جسم متعفنش قلمروهای جهنم سوزان به وجود آمدند و نژاد شیاطین که از آن قلمروها مانند مگس هایی از یک جسد بالا می آمدند. همچنین از هفت سرش شیاطین بزرگ پدید آمدند. از قوی ترین آرواره هایش سه اهریمن مهتر و از چهار سر کوچکترش شیاطین کهتر برآمدند.

 

تولد دوباره ی اژدها

«پس دیابلو در جستجوی اینه که یک بار دیگه به اژدها تبدیل بشه؟»

«در صورت امکانش، آره.»

- نفالم و تیرااِل

عصرهای بی شمار بعد، تاتامت از بعضی جهات به عرصه ی آفرینش بازگشت. دیابلو، ارباب وحشت، قادر بود که ماهیت و وجود شش شیطان دیگر را در بدنش ترکیب کند، و بدل به تنها شیطان بزرگ شود. هنگامی که او از نفالم در بهشت شکست خورد و روحش به «سنگ روحِ سیاه» بازگشت، دیابلو تنها شیطان بزرگ باقی ماند. و در جریان نابودی سنگ به دستان مالثیل یک بار دیگر به آفرینش رها شد.

 

سایر نکات:

• تاتامت احتمالاً از تیامت، هیولای آشوب و الهه ی اژدهاگونه ­ی نخستینِ اقیانوس ها از اساطیر بابل الهام گرفته شده است. تیامت با آبزو، خدای آب های تازه جفت گیری کرد و خدایان را به دنیا آورد؛ این موضوع با برخورد آنو و تاتامت که دنیا را به وجود آورد، برابری می کند. تیامت سپس به دست مردوک کشته می شود و بدن تکه تکه شده اش آسمان ها و زمین را به وجود می آورد. همانند مرگ تاتامت که جسدش بدل به شالوده ­ی قلمروهای جهنم سوزان شد.
• هم نامی و تجسم تاتامت احتمالاً از «جانور» و «مار بزرگ» دو موجودی که آرماگدون را به عهد جدید می آورند، تاثیر گرفته شده است. اسطوره های دیگری در میان اساطیر خاورمیانه وجود دارد که اژدهایی هفت سر یا مار بزرگی را به عنوان موجود اهریمنی و نابودگر تجسم می کند.
• رابطه ­ی بین آنو و تاتامت ممکن است برگرفته از «اهورامزدا - اورمزد» و «آنگرو مانیو - اهریمن» دین زرتشتی باشد. اهورامزدا، همتای آنو، خدای «غیرمخلوق و ابدی» اصلی است که آنگرومانیو، همتای تاتامت را با تهی کردن خود از تمام پلیدی هایش به وجود می آورد. درست همانطور که تاتامت موجودِ ویرانی و «پدر/جد» تمام شیاطین است، آنگرومانیو موجود آشوب و نابودی است که شیاطین را برای نبرد با اهورامزدا به وجود آورد.